Deze sjaal heb ik gebreid voor mijn vriendinnetje Miriam (zie de link, links, voor haar eigen blog!). Ik heb hem aan haar gegeven in de trein op weg naar Antwerpen. Hij lag al een poosje klaar, maar dat leek me een mooi moment.
Ik kreeg een weekendje Antwerpen van haar voor mijn verjaardag. Wat een cadeau!! Het was dan ook gewéldig, consumeren alsof je leven ervan afhangt, massief, vloeibaar, tastbaar, visueel, het hele pakket. Schaamteloos...
Met niemand kan ik dat zoals met haar, uren serieus praten over welke keuzes te maken, en ondertussen nieuwe opties aan de lijst toevoegen. Hoewel we samen 'de Consumentenpartij' op zouden kunnen richten, is het goed om te weten dat wíj nu juist heel blij worden van elkaars maaksels. Al jaren geven wij elkaar cadeaus. Zomaar, voor speciale gebeurtenissen, soms duur, vaker goedkoop, maar heel vaak ook zelfgemaakt. Het is een soort traditie tussen ons geworden.
Zo ben ik de grote mazzelaar om ondertussen in het bezit te zijn van talloze kunstwerken, boekjes, schrijfsels en tekeningen van haar hand. Als ze later (over een jaar of 3) in de kunstgeschiedenisboeken is opgenomen kan ik mijn privécollectie schenken aan het Stedelijk, of er veeel geld voor vangen... ;-) Wat een luxe!
Bij de sjaal hoort ook een muts. Dat was een probeersel. Helemaal in tricotsteek gebreid zodat de randen omkrullen. Hij is een beetje een jaren 20 pothoedje-model geworden. Jammer is wel dat ik niet dezelfde dikte rondbreinaalden heb als die van de sjaal, daardoor hoort de muts er minder goed bij, omdat het breisel veel steviger is. Maar ach, leuke extra dacht ik zo.
Mir, dankjewel voor het geweldige weekend! :-)
